داستان مد پایدار در اواخر دهه 80 و اوایل دههی 90 شروع شده است؛ زمانی که Patagonia (کمپانی لباس آمریکایی) و Esprit (کمپانی لباس، اکسسوری، کفش و…) پایداری را همراه با تجارت خود به ارمغان آوردند. دلیل آن نیز مشاهده تخریب محیط زیست در اثر افزایش استفادهی نادرست منابع بود. این دو شرکت اصول مد را تعیین کردند و کار آنها به حرکتی الهام بخش و جدید در صنعت مد پایدار تبدیل شد. در اوایل دهه 2000، این جنبش به بسیاری از برندهای دیگر نیز گسترش یافت. از آن زمان، اهمیت پایدار در صنعت مد همواره درمیان متخصصان در سراسر جهان مورد بحث قرار گرفته است.
اما دنیای پرجنبوجوش مد به تازگی شروع به رها کردن پتانسیل کامل خود در مفاهیم فناوری مد و پایداری کرده است که عمدتا مبتنی بر علوم کامپیوتر، ارتباطات و الکترونیک هستند؛ فناوریهایی که برای استفادهی سریع از اطلاعات گسترده نیز شناخته شدهاند. مفاهیم فناوری فیزیکی مبتنی بر ویژگیهای اساسی مواد، نیروها و انرژی طبیعت و همچنین تعامل بین این دو جنبه استفاده میکند. مواد نانو، روباتیک و راهکارهای سه بعدی تنها بخشی از مفاهیم فیزیکی متعدد فناوری مد هستند. البته بیوتکنولوژی نیز وجود دارد. در صنعت مد، آنها با استفاده از فناوری با ریشه در زیستشناسی، مانند مواد مبتنی بر زیست، انرژیهای تجدیدپذیر و انرژی زیستی، همچنین بیومیمتیک (علم طراحی با الهام از طبیعت است)، طراحی و تولید مواد و ساختارها مشخص میشوند. سیستمهایی که براساس موجودیتها و فرآیندهای بیولوژیکی مدل شدهاند.